تحلیلی بر ظرفیت نهادی-مدیریتی فضاهای شهری در ارتباط با مشارکت شهروندان در اداره شهرها (مطالعه موردی: منطقه 8 شهر تبریز)

فضاهای شهری نتیجه عملکرد رفتار انسانی است و عملکرد انسانها در صورتی که فضایی مدنی (مشارکت پذیر) بوجود آید منجر به تولید فضاهای شهری کارآمد خواهد شد. ایجاد یک فضای شهری مشارکت پذیر هم مستلزم یک سازمان مدیریت شهری یکپارچه، دموکراتیک و هدفمند است. آگاه سازی، اطلاع رسانی، آموزش و توانمندسازی شهروندان از خصیصه­های اصلی چنین سازمان­هایی است. در این شرایط فضاهای شهری هم از ظرفیت نهادی-مدیریتی لازم برای مشارکت شهروندان در اداره شهر برخوردار خواهند بود. با توجه به ایده نظری مذکور، پژوهش حاضر ظرفیت نهادی-مدیریتی فضاهای شهری در ارتباط با مشارکت شهروندان را در منطقه 8 تبریز مورد بررسی قرار داده است. تحقیق به شیوه توصیفی- تحلیلی انجام گرفته است. منابع مورد استفاده از طریق مطالعه کتابخانه ای–اسنادی و روش میدانی ( پرسشنامه و مصاحبه) جمع­آوری شده است. حجم نمونه انتخاب شده با توجه به حجم جامعه آماری، 384 نفر برآورد گردید. پایایی داده­های مورد استفاده با بهره­گیری از ضریب آلفای کرونباخ به میزان 75/0 محاسبه گردید. با اجرای آزمون تی تک­نمونه­ای، دو فرضیه اول تحقیق مبنی بر وضعیت نامطلوب مشارکت و نیز ظرفیت پایین نهادی-مدیریتی فضای شهری برای مشارکت شهروندان در منطقه 8 مورد تأیید قرار گرفت. همچنین وجود ارتباط بین ظرفیت­های نهادی-مدیریتی و اقدام به مشارکت در منطقه تأیید گردید و میزان تأثیر هر یک از مؤلفه­ها در مشارکت تعیین گردید. بر مبنای یافته­های تحقیق این نظریه تأیید گردید که ارتقاء مشارکت شهروندان در اداره شهر، نیازمند فضاهای شهری مشارکت­پذیر است و این خود نیازمند ارتقاء ظرفیت­های نهادی-مدیریتی مرتبط با مشارکت در فضاهای شهری می­باشد.